Geneza utworu i gatunek. Geneza – autor w utworze rozprawia się z sarmackimi przywarami szlachty polskiej. Oświecenie, w którym powstał utwór, to epoka z jednej strony pełna obcych wzorców (głównie francuskich i angielskich) naśladowanych przez bogatych Polaków, a z drugiej - czasy, w których wystawny, sarmacki tryb życia szlachty nadal królował na salonach. Miejsce akcji "Zbrodni i kary" to głównie obskurna uboga dzielnica Petersburga z Placem Siennym .Dostojewski rozpoczyna powieść „w połowie" historii, dopiero później uzupełnia pewne wątki należące do jej przedakcji. Fabuła Zbrodni i kary zawiera kilka węzłowych momentów, wokół których rozbudowuje się dyskurs ideowy. To miasto określane jest jako jeden z pełnoprawnych bohaterów „Zbrodni i kary”, gdyż jest obserwatorem mających miejsce wydarzeń i ma niemały wpływ na postępowanie poszczególnych osób. Autor opisał Petersburg bardzo plastycznie, wyczerpująco, nie stosując zbędnych upiększeń i pokazując wszystko w realistyczny sposób. Czas i miejsce akcji. Akcja tragedii rozgrywa się w ciągu jednego dnia: od wschodu do zachodu słońca, przed pałacem królewskim w Tebach. Posłaniec opowiada o pozostałych miejscach wydarzeń (nie są widoczne na scenie). Są to: pałac Kreona, miejsce, gdzie leżą niepochowane zwłoki Polinejkesa, grota, w której zostaje zamurowana Tragedia. Jest to utwór dramatyczny, w którym występuje silnie zarysowany konflikt między dążeniami bohatera a wartościami i mocami wyższymi, jakim musi się on przeciwstawić, co prowadzi do nieuniknionej katastrofy. Gatunek powstał w starożytnej Grecji. 6.Czas i miejsce akcji. Okolice jeziora Gopło, niedaleko Gniezna. Kolekcja słynnych cytatów ze Zbrodni i kary Fiodora Dostojewskiego. Albowiem trzeba, żeby każdy człowiek miał jakiekolwiek miejsce, dokąd by mógł pójść. Ci ludzie nawet kochają, tak jakby nienawidzili. Czasami trzeba gdzieś pójść gdziekolwiek bądź. Cierpienie i ból nieodłącznie towarzyszą szerokim horyzontom myślowym i Zbrodnia i kara (1866) Idiota (1867) Biedy (1871-72) Bracia Karamazow (1881) geneza. "Raskolnikow nie był przyzwyczajony do tłumu i, jak się rzekło wyżej, unikał wszelkiego towarzystwa, zwłaszcza ostatniemi czasy. Ale teraz nagle coś go ciągnęło do ludzi. Działo się w nim coś nowego i zarazem rodziło się jakieś pragnienie ludzi. he8bH1. Pozytywizm i II połowa XIX wieku to „epoka powieści”: czas, w którym powstawały książki do dziś uważane za modelowe dla gatunku. Jedną z nich jest Zbrodnia i kara Fiodora Dostojewskiego. Zapraszamy do lekcji z EQURSem! [lwptoc] Geneza Zbrodni i Kary Zbrodnia i Kara to rosyjska powieść autorstwa Fiodora Dostojowskiego. Powstała w latach 1865-1866 w czasie szczególnie trudnym dla pisarza. Doskierwała mu bieda, obawa przed pójściem do więzienia. A także męczące ataki padaczki. Nie sprzyjało to tworzeniu powieści jednakże wszystkie te czynniki pobudzały wyobraźnię autora. A więc napięcie to wzmagało w Dostojowskim zakończenie dzieła. Powieść wynika z wieloletnich przemyśleń Fiodora rozwija problemy nurtujące go. Poruszane przez niego w poprzednich utworach takie jak zaprzeczenie ideałom, kryzys wartości, pragnienie odkrycia nowych ideii. Zbrodnia i kara jako powieść polifoniczna Powieść polifoniczna to inaczej powieść wielogłosowa. Taka, w której fabuła przedstawiana jest i komentowana z kilku perspektyw. Nie ma tu jednego, wszechwiedzącego, trzecio lub pierwszoosobowego narratora. O wydarzeniach dowiadujemy się zarówno z długich dialogów (z czego najważniejszy jest ten, który toczy się między Sonią a Raskolnikowem, ale nie tylko – także to, co mówi ojciec Sonii czy śledczy Porfiry jest elementem narracji), jak i wewnętrznych monologów Raskolnikowa. Mało tego, same myśli Raskolnikowa są wieloaspektowe. Co innego mówi nam jego racjonalna argumentacja, uzasadnianie swojego czynu logiką itd., co innego opisywane emocje bohatera, a jeszcze co innego – jego sny. [mopinia] Zbrodnia i kara jako powieść psychologiczna W pozytywizmie psychologia stawała się coraz popularniejsza, ludzie zaczęli się nią interesować, a przez to bohaterowie literaccy byli „pogłębieni”. Motywacje ich zachowań stają się złożone, a charakter trudny do zdefiniowania kilkoma epitetami. Psychologiczny aspekt powieści wynika ze złożoności głównego bohatera. A także z faktu, że czytelnik może śledzić to, jak zmienia się Raskolnikow, łączyć wątki z jego dzieciństwa z tym, jak zachowuje się w dorosłości itd. Zbrodnia i kara jako powieść kryminalna Powieść Dostojewskiego ciężko z jednej strony nazwać kryminalną: ostatecznie czytelnik nie rozwiązuje żadnej zagadki. Jednak można uznać, że w pewnym sensie spełnia ona warunek tego gatunku. W momencie, w którym śledczy Porfiry zdradza, jak krok po kroku łączył fakty. Zachęcamy do obejrzenia również naszej krótkiej, pięciominutowej lekcji na ten temat (KLKNIJ TUTAJ) [mreklama] Miejsce akcji w literaturze stanowi bardzo ważny element kompozycyjny. Jest tłem dla wydarzeń a niekiedy nawet bohaterem utworu. Taki zabieg zastosował Dostojewski w „Zbrodni i Karze”. Akcja powieści rozgrywa się w Petersburgu, mieście w Rosji, położone w delcie Newy nad Zatoką Fińską. Jest ono również ukazane w „III części Dziadów” Mickiewicza. Obie kreacje miasta różnią się nieco od siebie. Mickiewicz ukazał Petersburg, jako stolicę totalitaryzmu. Miasto było zbudowanie na bagnistych terenach, jego wzniesienie wymagało ogromnej pracy i poświęcenia wielu istnień, dla kaprysu artykuł aby odblokować treśćMiejsce akcji w literaturze stanowi bardzo ważny element kompozycyjny. Jest tłem dla wydarzeń a niekiedy nawet bohaterem utworu. Taki zabieg zastosował Dostojewski w „Zbrodni i Karze”. Akcja powieści rozgrywa się w Petersburgu, mieście w Rosji, położone w delcie Newy nad Zatoką Fińską. Jest ono również ukazane w „III części Dziadów” Mickiewicza. Obie kreacje miasta różnią się nieco od siebie. Mickiewicz ukazał Petersburg, jako stolicę totalitaryzmu. Miasto było zbudowanie na bagnistych terenach, jego wzniesienie wymagało ogromnej pracy i poświęcenia wielu istnień, dla kaprysu rządzącego. Miało ono symbolizować potęgę i moc cara, a było aktem jego despotyzmu. Dostojewski używa określenia „miasta półwariatów”. Stylizuje Petersburg na ojczyznę ludzi upadłych. Znajduje się tam zaskakująca liczba domów publicznych i pracujących tam kobiet. Owe panie posiadały żółte karty, czyli dokumenty zezwalające na prostytucję. Było jednak wiele takich, które zajmowały się tym nielegalnie. Oznacza to, że liczba prostytutek w Petersburgu była znacznie większa, niż można się było domyślać. Większość z nich zmuszała do pracy sytuacja materialna. Miasto było pogrążone w nędzy, brudne i zaniedbane. Wielu ludzi, głównie mężczyzn załamanych bezradnością i życiowym niepowodzeniem uciekało do alkoholu. Alkoholizm był bardzo powszechnym problemem. W powieści jego obrazem była postać Marmieładowa, który całe dnie spędzał w knajpach lub szynkach. Należałoby tutaj dodać, że ich liczba w Petersburgu była bardzo duża, na jednej, krótkiej ulicy mogło się ich znaleźć nawet kilkanaście. Nie ułatwiało to ludziom wyjścia z nałogu. Główny bohater „Zbrodni i Kary” również borykał się z problemem biedy. Jego pokój znajdował się na poddaszu starej kamiennicy, był bardzo mały i bardzo zaniedbany, został nawet porównany do trumny. Wszystko, co go otaczało, zarówno w mieszkaniu, jak i na zatłoczonych ulicach miasta przypominało mu o jego życiowej porażce. Ponure, zakurzone miasto oddziaływało na jego psychikę. Można nawet stwierdzić, że to poczucie grozy dookoła niego przyczyniło się do zrodzenia w jego głowie myśli o morderstwie. Głównym celem Raskolnikowa, poza pobudkami materialnymi, była chęć ulepszenia świata, usunięcia jednostki złej, za jaką uważał starą lichwiarkę, żerującą na ludzkim nieszczęściu. Zatem gdyby nie doświadczał problemów społeczeństwa i nie spotykał się z nimi na co dzień, we wszystkich zaułkach miasta, nie czułby potrzeby ratowania ludzkości. Dowodzi to jak wielką rolę odegrał Petersburg w kształtowaniu się myśli bohaterów, a także wydarzeniach mających tam miejsce. Zarówno w „Dziadach”, jak i „Zbrodni i karze” Petersburg przedstawiony został w mrocznej scenerii. Podstawową różnicą jest jednak fakt, iż Mickiewicz swoim obrazem miasta chciał oddać jego potęgę i wielkość, zaś Dostojewski ukazał upadek i najszpetniejszą jego postać, a także ogromny wpływ na losy bohatera. We have collected the most relevant information on Ile Trwa Audiobook Zbrodni I Kary. Open the URLs, which are collected below, and you will find all the info you are interested in. @kotpalacz | Twitter Audiobook Zbrodnia i kara - opracowanie, Fiodor ... Opracowanie "Zbrodni i kary" Fiodora Dostojewskiego, interesująco przeczytane przez Krystynę Czubówną, zostało przygotowane przez nauczycieli specjalistów zgodnie z obowiązującą podstawą programową. Znajdziemy w nim Zbrodnia i kara - Fiodor Dostojewski [ audiobook pl ... Zbrodnia i kara - Fiodor DostojewskiDONATE: Audiobook: Fiodor Dostojewski, Zbrodnia i kara, 1 CD-MP3 ISBN: 978-83-272-4799-5. Wydawca: Biblioteka Akustyczna. Zbrodnia i kara to bez wątpienia najwybitniejsze literackie studium psychiki zbrodniarza. Dostojewski nadzwyczaj wnikliwie obrazuje motywy popełnionej zbrodni, a także wewnętrzną walkę sprawcy z dręczącymi go wyrzutami sumienia. Pomysł historii Rodiona Raskolnikowa, byłego ... Zbrodnia i kara – Fiodor Dostojewski | Audiobook w MP3 ... ♫Audiobook w formacie MP3. Zbrodnia i kara – Fiodor Dostojewski. Pobierz i przesłuchaj fragment audiobooka za darmo. Lektor: Jacek Rozenek. Wydawca: Audioteka. Książki możesz posłuchać na dowolnym smartfonie, tablecie czy komputerze. Wspieraj Legalne Źródła zamiast strony typu chomikuj. Zbrodnia i kara - Czas i miejsce akcji - Fiodor ... - Wszystkie problemy powieści i skupiają się wokół zbrodni, którą on popełnił i kary, jaką zgotowało mu jego sumienie. Czyni to z utworu powieść psychologiczną. Rodion żyje w strasznej nędzy, chodzi w łachmanach, często jest głodny. Jest to przystojny, inteligentny, wrażliwy młodzieniec. Nędza boli go fizycznie i psychicznie. Fiodor Dostojewski Powieść w sześciu częściach z epilogiem ... Warto więc pokrótce przypomnieć zmienne koleje losu twórcy Zbrodni i kary. Fiodor Dostojewski przyszedł na świat 30 października 1821 roku jako jedno z ośmiorga dzieci Michaiła Dostojewskiego, lekarza ordynującego w Maryjskim Szpitalu dla ubogich na przedmieściu Moskwy. Tu też jako dziecko zetknął się ze światem nędzy i występku, Czas i miejsce akcji, narracja „Zbrodni i kary ... Jesteś w: Ostatni dzwonek-> Zbrodnia i kara Czas i miejsce akcji, narracja „Zbrodni i kary” Wydarzenia „Zbrodni i kary” rozgrywają się w ciągu dziewięciu i pół dnia (bez Epilogu), w lipcu 1865 roku w Petersburgu (miasto w tej epoce literackiej stanowiło bardzo istotny element w kształtowaniu losów poszczególnych postaci; czasem było nawet głównym bohaterem, np. Zbrodnia i kara - Ostatni dzwonek Wydarzenia „Zbrodni i kary” rozgrywają się w ciągu: a) dziewięciu i pół dnia b) siedmiu i pół dnia c) dwunastu i pół dnia d) pięciu dni Rozwiązanie - Akcja powieści rozgrywa się w: a) latach 70. XIX wieku b) latach 80. XIX wieku c) latach 90. XIX wieku d) latach 60. XIX wieku ... SZÓSTKA Z POLSKIEGO: CO TRZEBA WIEDZIEĆ O "ZBRODNI I … Czas akcji "Zbrodni i kary" w różnych testach dostępnych w Internecie określono na 9 i pół dnia. Niewierny Tomasz jestem, więc z pazurem na tekście przeanalizowałam całą powieść i wyszło mi, to co widzicie poniżej, czyli: 3 i pół dnia do choroby (potem 3 dni wyjęte z życiorysu przez chorobę) Now you know Ile Trwa Audiobook Zbrodni I Kary Now that you know Ile Trwa Audiobook Zbrodni I Kary, we suggest that you familiarize yourself with information on similar questions. Geneza „Zbrodni i kary”Dostojewski napisał „Zbrodnię i karę” zainspirowany lekturą dzieł Puszkina. Można ponadto odnaleźć w niej ślady prawdziwych zbrodni, o jakich pisarz czytał w prasie.„Zbrodnia i kara” powstała w latach 1865-1866 i ukazywała się w odcinkach w czasopiśmie „Ruskij Wiestnik”. W całości wydano ją w roku Dostojewski pisał powieść w nędzy i poczuciu strachu, że trafi za długi do więzienia. Cierpiał na padaczkę. Ciężkie warunki życia pobudziły jego wyobraźnię, dzięki czemu powstało wyjątkowe w historii literatury problemami Dostojewski spotkał się również w czasie publikowania książki. Kłopotów przysporzyła mi cenzura oraz wydawca – pismo „Russkij Wiertnik”. Pilnowano, by w utworze nie znalazły się niemoralne treści. Niektóre partie tekstu autor musiał skrócić, gdyż „urzędnikom” nie pasowała postać i miejsce akcji „Zbrodni i kary”Czas akcji nie został dokładnie określony. Chodzi zapewne o czasy tożsame z tymi, w których powieść powstawała – lata 60. XIX wieku. Akcja powieści rozpoczyna się lipcu, a kończy kilka miesięcy później, gdy Raskolnikow przyznaje się do winy. Epilog obejmuje następny rok po wyznaniu zbrodni – pierwszy rok z ośmioletniej katorgi na wydarzeń zostało bliżej określone – to Petersburg, ówczesna stolicy Rosji. Miasto położone jest na północy kraju, dlatego klimat sprzyja chorobom. Mimo że Dostojewski nie odrysował dokładnie miasta, udało mu się uchwycić niepokojącą atmosferę tego epilogu rozgrywa się natomiast w nieznanym miejscu na Syberii (tam Raskolnikow odbywa karę za morderstwo). Polecamy również: Zbrodnia i kara - plan wydarzeń 1. Przygotowanie Raskolnikowa do obrabowania i zabicia lichwiarki 2. Rozmowa z Marmieładowem 3. Zabicie lichwiarki. Więcej » Zbrodnia i kara - bohaterowie Zbrodnia i kara - problematyka „Zbrodnia i kara” to polifoniczna powieść realistyczno-psychologiczna. Jest to gatunek charakterystyczny dla twórczości Dostojewskiego. Utwór realistyczny, które odzwierciedla świat rzeczywisty, dokładnie opisując i charakteryzując bohaterów, został wzbogacony o dodatkowe... Więcej » Zbrodnia i kara - motywy Motyw ofiary - ofiarami zbrodni Raskolnikowa stają się stara lichwiarka Aldona i jej przyrodnia siostra, Lizawieta. Giną od uderzenia siekierą. Istnieje jednak jeszcze jedna ofiara tej zbrodni – sam winowajca. Więcej » Zbrodnia i kara jako powieść polifoniczna Termin polifonia w języku starogreckim oznacza „wiele głosów”. Pierwotnie stosowany był w muzyce, by opisywać utwory, w których dwa lub kilka głosów prowadzonych było niezależnie od siebie. Niebawem został on przeniesiony na grunt literacki, gdzie służył do opisywania dzieł o... Więcej » Okoliczności powstania powieści Informacje dotyczące powstania pomysłu, kolejne etapy two¬rzenia powieści oraz reakcje odbiorców przedstawia autor biografii i monografii twórczości Fiodora Dostojewskiego, Leonid Z książki tej można się dowiedzieć, że wiele czasu upłynęło zanim zamiar napisania utworu przybrał kształty realne. Korzenie „Zbrodni i kary” sięgają początku dat pięćdziesiątych. Obraz głównego boha¬tera dojrzewał w duszy pisarza około piętnastu lat. Jeszcze 9 października 1859 roku Dostojewski pisał do brata: „W grudniu zacznę powieść... Może pamiętasz, że wspominałem ci o powieści-spowiedzi, którą chciałem napisać jako ostatnią, bo mówiłem, że sam jeszcze muszę pewne rzeczy przeżyć. W tych dniach postanowiłem pisać ją niezwłocznie... Cała moja dusza i cała moja krew wejdzie w tę powieść. Obmyśliłem ją na katordze leżąc na pry¬czy w ciężkich chwilach smutku i wewnętrznej rozterki... Spowiedź ostatecznie ugruntuje moja sławę”.5 Dostojewski przywiązywał więc do tego utworu szczególne zna¬czenie. Pobyt na katordze pozwolił mu lepiej poznać psychikę człowieka. Obserwował tam zwłaszcza zachowanie jednego więźnia, Orłowa, odważnego, dumnie znoszącego wszelkie cierpienia, ema¬nującego wielką siłą wewnętrzną, marzącego o władzy i bogactwie, do których najszybciej może doprowadzić zbrodnia. W latach sześć¬dziesiątych Dostojewski zwrócił uwagę na dzieła Puszkina i jednego z bohaterów, zabójcę o udręczonej duszy – Aleka (Cyganie).6 W fascynacji zbrodnią i samotnością tej postaci badacze dzieła Dosto¬jewskiego upatrują inspirację do podobnego ukształtowania Ra¬skolnikowi. Tak oto w utworze, który miał być literackim studium pijaństwa, postać Marmieładowa stała się ośrodkiem istotnego, ale pobocznego wątku, zaś na plan pierwszy wysunęły się kwestie mo¬ralne dotyczące zbrodni, jej uzasadnienia i potrzeby odkupienia zro¬dzonej w duszy wrażliwego zabójcy. Powzięty pomysł fascynował Dostojewskiego tak bardzo, że in¬teresował się kronikami kryminalnymi. Wśród nich natrafił na arty¬kuł Proces Lacenaire'a, w którym ukazano sylwetkę zbrodniarza¬-filozofa, człowieka bardzo bystrego, uzdolnionego poety o szlachet¬nych rysach twarzy, który najpierw zabił przeciwnika w pojedynku, a po uwolnieniu z więzienia postanowił poświęcić się karierze lite¬rackiej wierząc w to, że jest człowiekiem wyjątkowym. Przestępczy świat bardzo go jednak pociągał, aż doszło do zabójstwa na tle ra¬bunkowym. Po osadzeniu w więzieniu wydał tom wierszy i zyskał sobie popularność jako morderca-filozof formułujący swoje spo¬strzeżenia niezwykle trafnie i oryginalnie, wypowiadający się w kwestiach moralnych, religijnych i politycznych, uważający, że jest ofiarą swojej epoki, zaś do zbrodni popchnęło go ubóstwo. Właśnie cechy Lacenaire' a uzupełniły charakterystykę Raskolnikowa. Dostojewski ciągle borykał się z kłopotami finansowymi. Przed opublikowaniem Zbrodni i kary miał na utrzymaniu pasierba i wspierał finansowo rodzinę zmarłego brata Michała. Żeby zwrócić długi, zaciągał nowe. Jego życie wypełniało myślenie o wekslach, pożyczkach, sekwestratorach, lichwiarzach i pieniądzach, których nie mógł nastarczyć, by zaspokoić potrzeby własne i bliskich mu o¬sób. Opanowany przez pieniądze Petersburg lat 1864-1865, kiedy to pisarz przeżywał szczególne kłopoty materialne, stał się tłem zda¬rzeń i ich motorem. Podobne problemy przeżywał Raskolnikow u¬wikłany w kontakty ze starą lichwiarką Aloną Iwanowną. O pienią¬dzach, procentach i obligacjach mówią też inni bohaterowie powie¬ści. Kręcąc się w wirze finansowych problemów Dostojewski mógł dobrze poznać różnych ludzi, którzy parali się zdobywaniem mająt¬ku drogą lichwy lub pośrednictwa w wekslowych operacjach – nie¬których autor umieścił w utworze bez wielkiego retuszu, np. Piotr Łużyn ukształtowany został na wzór Pawła Łużyna (wierzyciela pi¬sarza), jako człowiek pośredniczący w finansowych załatwieniach i sporach. W 1865 r. Dostojewski przygotowywał się do podjęcia tematu uza¬leżnienia od alkoholu. Jego oferta złożona w redakcji „Otieczestwien¬nych Zapisków” nie została przyjęta ze względu na brak pieniędzy. Po¬mysł i zgromadzone informacje zostały jednak wykorzystane przy pre-zentacji problemów, z jakimi boryka się rodzina Marmieładowów. Nękany coraz większymi trudnościami autor postanowił wyje¬chać za granicę. W Wiesbaden jednak problemy urosły do jeszcze większych rozmiarów. Przegrawszy w ruletkę wszystko co miał Dostojewski cierpiał głód, nie miał odpowiednich warunków, by pi¬sać. Właśnie wtedy zamysł Zbrodni i kary przybrał w pełni realne kształty. W listownej propozycji złożonej redaktorowi „Russkiego Wiestnika” pisarz określił powieść jako utwór psychologiczny, wyjawił zarys fabuły oraz problematykę i wyjaśnił decyzję bohatera o przyznaniu się do winy jako triumf natury i formacji religijnej. Przed napisaniem utworu autor zaplanował kolejne etapy akcji, charakterystykę głównego bohatera, doskonale wiedział jak i po co nakreśli tę postać w powieści odwołującej się do realiów lat sześćdziesiątych XIX wieku w Petersburgu. Kryzys ekonomiczny przybrał monstrualne rozmiary, kształtował losy ludzkie oplatając je wokół pieniędzy lub ich dotkliwego braku. Nędza zrodziła prostytucję i pijaństwo a także inne złe zjawiska, napędzała proceder złodziejski, powoływała do życia nihilistów i morderców, zamieniała małżeństwo w kontrakt majątkowy. Zbrodnię i karę odbierano również jako atak na utopijne wizje szczęśliwego społeczeń¬stwa nakreślone przez Czernyszewskiego w powieści Co robić? Postać Raskolnikowa, cierpiącego nihilisty, kojarzono z Bazarowem z dzieła Turgieniewa Ojcowie i dzieci. Powieść Dostojewskiego powstawała w Petersburgu i w Lublinie pod Moskwą, gdzie autor wynajął wiejską posiadłość. Będąc w co¬tygodniowym kontakcie z wydawcą utworu pisarz mógł walczyć o zachowanie możliwie niezmienionych rozdziałów. Często jednak musiał ustępować – uporządkował zagadnienia o podbudowie religijnej (długa wypowiedź Soni po lekturze Ewangelii została skrócona, bo zakwestionowano idealizację postaci prostytutki). Po¬wieść wielokrotnie była poddawana redakcyjnemu retuszowi, przy czym większe zmiany polecano autorowi. Szczególnie wiele uwag dotyczyło Soni. W pewnym stopniu prototypem tej postaci była dwudziestoletnia siostrzenica pisarza. Nie tylko jej imię, ale i szla¬chetność, ofiarność, pomoc i współczucie w cierpieniu, formacja moralna i jednoznaczne poglądy, a także niezwykła pracowitość to cechy, które odnajdujemy w literackiej kreacji. Po powrocie z Moskwy w końcu września 1866 r. Dostojewski miał bardzo mało czasu na dokończenie Zbrodni i kary, ciągle bory¬kał się przy tym z kłopotami finansowymi. Związany był również drakońskim kontraktem zobowiązującym do dostarczenia wydawcy Stellowskiemu nowej powieści przed początkiem grudnia (w prze¬ciwnym razie ten miałby prawo publikować wszystkie powieści Dostojewskiego w ciągu dziewięciu lat bez płacenia honorariów).7 Tak rozpoczęła się znajomość ze stenografistką Anną Snitkiną, wielką miłością pisarza. Dzięki jej pomocy pokonał wszystkie przeciwności i ukończył utwór Gracz oraz ostatnią część Zbrodni i

miejsce akcji zbrodni i kary